Կոմիտասյան և թումանյանական խառնաշփոթում 5-6 տարեկաններն են
Գիսանե
Ողջո՜ւյն մենք 5 տարեկաններն ենք …
Միասնական
Լինում է, չի լինում՝ մի ծիտ։
Մի անգամ էս ծտի ոտը փուշ է մտնում։ Դես է թռչում, դեն է թռչում, տեսնում է՝ մի տատի փետ է ման գալի, թոնիր վառի, հաց թխի։ Ասում է․
Մհեր
— Տատի՛ ջան, տատի՛, ոտիս փուշը հանի, թոնիրդ վառի, ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։
Տատիկը փուշը հանում է, թոնիրը վառում։
Միասնական երգ «Գունդ անեմ»
Մհեր
Ծիտը գնում է, ետ գալի, թե՝ փուշը ետ տուր ինձ։
Տատիկն ասում է․
Հասմիկ
— Փուշը թոնիրն եմ գցել։
Մհեր
Ծիտը կանգնում է, թե՝
— Իմ փուշը տուր, թե չէ՝ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, լոշիկդ առնեմ, դուրս թռչեմ։
Տատիկը մի լոշ է տալի։ Ծիտը լոշն առնում է թռչում։
Միասնական
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Գնում է տեսնում՝ մի հովիվ անհաց կաթն է ուտում։ Ասում է․
Մհեր
— Հովիվ ախպեր, կաթն ինչո՞ւ ես անհաց ուտում։ Ա՛յ լոշը, ա՛ռ, կաթնի մեջ բրդի՛, կե՛ր․ ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։
Միասնական երգ « հինգ էծ ունեմ»
Մհեր
Գնում է, ետ գալի, թե՝ լոշս տուր։
Հովիվն ասում է․
Էլֆիկ
— Չեմ կարող տալ արդեն կերել եմ։
Մհեր
— Չէ՛,— ասում է,— իմ լոշը տուր, թե չէ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, ուլիկին առնեմ, դուրս թռչեմ։
Հովիվը ճարահատած մի ուլ է տալի։ Առնում է թռչում։
Միասնական
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Գնում է տեսնում՝ մի տեղ հարսանիք են անում, մսացու չունեն, որ մորթեն։ Ասում է.
Մհեր
— Ի՞նչ եք մոլորել։ Ա՛յ, իմ ուլին առեք, մորթեցեք, քեֆ արեք․․․ Ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։
Միասնական երգ « Պսակ-պսակ»
Մհեր
Գնում է, ետ գալի թե՝ իմ ուլը տվեք։
Ասում են․
Քրիստ
— Մորթել ենք, կերել, ո՞րտեղից տանք։
Սա կանգնում է թե՝ չէ, իմ գառը տալիս եք՝ տվեք, թե չէ՝ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, հարսին առնեմ, դուրս թռչեմ։
Ու հարսին առնում է, թռչում։
Միասնական
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Գնում է, գնում, գնում է, տեսնում՝ մի աշուղ մի քարին նստած է։
Ասում է․
Մհեր
— Աշուղ աշուղ, առ էս հարսին, պահի՛ քեզ մոտ։ Ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։
Միասնական
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Ծընգլը, մընգլը,ծի՜վ, ծի՜վ։
Մհեր
Գնում է, ետ գալի, աշուղի առաջը կտրում թե՝ իմ հարսը ինձ տուր։
Աշուղն ասում է․
Մադիամ Մնացականյան
— Հարսը գնաց իրենց տուն։
Մհեր
Սա թե՝ չէ՛, իմ հարսը տուր, թե չէ՝ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, սազիկդ առնեմ, դուրս թռչեմ։
Աշուղը սազը տալիս է իրեն։
Սազն առնում է, ուսը գցում, թռչում, մի տեղ նստում է, ճտվտալով երգել․
Միասնական երգ
| Ծընգլը, մընգլը, Փուշիկ տվի, լոշիկ առա, Լոշիկ տվի, գառնիկ առա, Գառնիկ տվի, հարսիկ առա, Հարսիկ տվի, սազիկ առա, Սազիկ առա, աշուղ դառա, Ծընգլը, մընգլը, Ծի՜վ, ծի՜վ։ |
Վերջում ծիտը դառնում է աշուղ, իսկ մենք բոլորս միասնական բերանացի կարդում ենք Հ.Թումանյանի ստեղծագործություններից
ՓԻՍՈՆ
Փիսոն, փիսոն մլավան,
Թավրիզ թողեց, փախավ Վան,
Լեզուն թաթխան, երկար պոչ,
Ինչ որ ուզեց, ասին՝ ո՛չ։
Փիսոն գնաց գողեգող,
Փորը դատարկ, սիրտը դող,
Դունչը մեկնեց կովկիթին,
Շերեփն իջավ ճակատին։
ՇՈՒՆԸ
Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ,
Ահա այսպես
Հաչում եմ ես,
Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ.
5Ու տունն այսպես
Պահում եմ ես։
Թե գա մեզ մոտ
Մի հին ծանոթ,
Մոտն եմ վազում,
10Պոչըս շարժում։
Բայց թե մի գող,
Չար կամեցող
Ուզի թաքուն
Մտնի մեր տուն,―
15Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ,
Ահա այսպես
Հաչում եմ ես.
Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ,
Ու տունն այպես
Պահում եմ ես։
Ուրա լողափնյա տրամադրություն ջրային խաղեր և հյուրասիրություն։
Արդյունքները կհրապարակվեն դասարանական բլոգում։
Գայանե Թորոսյան 